Hoge bomen vangen veel wind, is een gezegde in onze Nederlandse taal, maar ook – je licht niet onder de korenmaat zetten – is er één. Enerzijds weten we dat jezelf uitspreken en jezelf laten zien kan leiden tot voor- en tegenstanders en anderzijds worden we aangespoord om ons licht te laten schijnen, opdat goede daden zichtbaar zijn en mensen hun weg kunnen vinden naar hulp en ondersteuning.
Het ene kan niet zonder het ander. Zichtbaarheid, licht schijnen en mensen die voor- en tegen zijn. Daar tussen laveren en het oog blijven houden op wat onze visie is, is soms een uitdaging. Ieder mens heeft een mening en over mensen die in armoede leven zijn heel veel meningen. Daar zijn we inmiddels wel achter.
Laten we, gewoon omdat het kan, de situatie eens omkeren. Stel dat mensen die leven in armoede eens hun ongezouten mening zouden geven over mensen die het beter hebben. Hoe zou het zijn als een groeiende bevolkingsgroep, die het niet breed heeft, ineens hun mening zou uiten over mensen die een grotere beurs hebben?
- Ze luisteren toch nooit naar me!
- Roken opgeven? Oh, willen ze dat ook nog van ons afpakken soms?
- Mijn huisdieren opgeven? Hebben ze me nog niet genoeg kaalgeplukt?
- Ze denken allemaal dat ze het beter weten!
- Wie geeft ze het recht om….
- Gezond eten? Weet je wat dat kost?
- Mijn eigen schuld dat ik arm ben? Na mijn auto ongeluk en scheiding, wist ik mij geen raad. Waar waren al die bluffers toen?
- Hulp vragen? Nou zo zielig ben ik toch zeker niet?
- De voedselbank? Zou jij soms in de rij gaan staan voor je eten, zodat iedereen in de buurt weet dat je het slecht hebt?
Niemand zit te wachten op het oordeel van de ander, maar het oordeel blijft vaak niet uit. Dat het oordeel ons werk in de weg staat, moge duidelijk zijn. Veel mensen die bij ons binnen komen zijn getekend door oordelen. Ze zijn gepest door anderen, met de nek aangekeken en veroordeeld omdat ze weinig inkomen hebben. Deze mensen kunnen vaak niet mee in de samenleving, verschuilen zich in hun eigen huis en worden daardoor steeds eenzamer.
Met alle vriendelijkheid bereiken wij deze mensen vaak ook niet meer. De mensen die wel de weg naar ons vinden, ontdekken al snel dat ze terecht zijn gekomen in een warm bad. “Het is net of ik een nieuwe familie heb”, vertelde iemand bij ons aan de koffie. Vertrouwen groeit, gesprekken worden opener en wij kunnen steeds vaker helpen of doorverwijzen, zodat erger kan worden voorkomen.
Daarom steek ik wat vaker mijn hoofd boven het maaiveld uit, vang ik wat meer wind, zodat we als stichting ons licht niet onder de korenmaat steken. Vriendelijkheid, licht, werken vanuit het hart, dat is volgens mij wat verandering kan bewerkstelligen. We zien het, we merken het, mensen worden opener, gaan vertrouwen en gaan praten.
Deze periode rond kerst- en nieuwjaar is een periode waar we allemaal wat extra lichtjes aansteken. Misschien zelfs een kaarsje branden, de kerstboom optuigen en met elkaar gezelligheid, warmte en liefde delen. Daar halen we kracht uit. We voelen verbinding met elkaar.
Dat het niet voor iedereen een feestelijke maand is, weten mensen die in armoede leven, maar al te goed. We weten allemaal hoe duur de decembermaand kan zijn. Daarom helpen we juist in deze maand net ietsje meer en dat is gelukkig met behulp van pers en donateurs helemaal gelukt!
Mijn kerstwens voor iedereen is dat je een tijd hebt waarin je even de liefde vanuit je hart kunt voelen. Een tijd waarin je kan genieten van de lichtjes om je heen. Want ze zijn er wel. Mensen die hun hart openen voor anderen. Het is namelijk zo dat als vriendelijkheid gaat stromen van de één naar de ander, beiden zichzelf ineens een stuk beter voelen.
Wij wensen iedereen een kerst vol warmte en licht en een nieuw jaar vol vriendelijkheid en verbinding!
Anita