Een paar jaar geleden heb ik een facebook groep opgezet, met de naam – de kracht van vriendelijkheid -. Ik hoopte dat mensen elkaar zouden vinden om de helpende hand aan elkaar uit te steken. Ik had niet kunnen bevroeden dat zo’n simpel idee zou kunnen leiden tot een Stichting met anbi status die samenwerkt met meerdere organisaties en nu al weer rond de 120 mensen en kinderen de hand toereikt.
Er zijn van die momenten dat ik even stil sta bij wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen jaren. De mensen die ik heb leren kennen, de verhalen die ik heb gehoord en soms ook de onmacht die ik voelde als er weer een schrijnend verhaal werd verteld. Niet iedereen kunnen wij volledig helpen. Soms lijkt het wel of we slechts een druppel op een gloeiende plaat kunnen aanbieden.
Ik ontmoet een nog jonge man. Hij kijkt wat schichtig, angstig en vooral wantrouwig om zich heen. Hij vertelt een verhaal over zijn leven. Goede baan, veel in zijn mars, maar het ging mis. Hij is boos op iedereen die hem ooit verkeerde informatie heeft gegeven. Hij had het allemaal zo graag goed willen doen, maar de tegenslagen op zijn pad, wonnen het uiteindelijk toch. Hij is slim en heeft zich verdiept in allerlei onderwerpen. Veel gelezen en zou daar zo graag wat mee gaan doen. Een opleiding misschien? Een opleiding kost geld en daar ontbreekt het aan. Aan het loket wordt hij afgewezen. Opleidingen zijn alleen voor jonge mensen. Hij zou heel graag zijn medemens de hand toereiken, maar hij voelt zich beperkt, zonder diploma. Hij leeft op het randje van de afgrond. Hij komt iedere maand geld tekort, hoe zuinig hij ook leeft.
Met alleen een tas boodschappen, wat kleding en een goed gesprek, gaan we natuurlijk niet jaren van onbegrip, stress en opgebouwd wantrouwen, oplossen. Dat pretenderen we ook zeker niet. En toch… een plekje in Westerwolde waar mensen zich even gehoord en begrepen voelen. Er is koffie en thee en koek en gezelligheid. En vooral hartelijke vriendelijkheid. Een jas en trui uit de rekken van de gratis kledingbank. Een tas boodschappen met nuttige en bruikbare zaken. Het zijn kleine geluksmomentjes die misschien weer wat hoop aan de horizon doen gloren.
En ik ontmoet steeds meer mensen in de regio die anderen zulke geluksmomentjes willen bieden. Zo hebben we met de inspanning van een andere organisatie samen – ik denk aan jou – pakketjes mogen uitdelen aan ouderen die het niet breed hebben en vaak ook eenzaam zijn.
Daarbij zijn er zoveel inwoners in Westerwolde die ons ondersteunen. Die ons helpen te helpen. Mensen die giften overmaken via onze website, mensen die kleding doneren, mensen die aanlopen en een tas boodschappen komen langsbrengen, zegelboekjes van de plus, statiegeld flessen of bonnetjes afgeven, ondernemers die meedenken en ook doneren en de enorme hulp van alle lieve vrijwilligers.
Dan denk ik aan het eerste idee wat ik had. Een facebook pagina waarop mensen elkaar kunnen vinden en elkaar kunnen helpen. Dat is zeker wel een beetje gelukt, toch?
Anita