Vrijdag 9 juni was een drukke dag. Het begon al met het ophangen van vlaggetjes buiten, het stoepbord naar buiten sjouwen, een heuse beachflag buiten plaatsen, vegen, de taartjes uitstallen, koffie zetten en de laatste puntjes op de i zetten. Aan de Eikenweg 2a in Vriescheloo, kregen we hoog bezoek. Onze wethouder Giny Luth kwam de kledingbank en de ontmoetingsplek van stichting Op de Kloet´n kom´ openen. Officieel. We waren al open natuurlijk, maar zo´n officiële feestelijke opening zet toch een vlaggetje op ons werk. Letterlijk en figuurlijk.
Mevrouw Luth was erg te spreken over onze stek. “Een voorbeeld voor velen”, zei ze in haar toespraak. En dat de gemeente graag haar steun betuigt aan belangeloze initiatieven die erop uit zijn om armoede te verlichten. Heb ik vrij vertaald. In ons gebruukt klaaierhoes (de kledingbank) maakten we nog een praatje. Hoe we aan alle spullen kwamen? De kleding, de boodschappen en de inrichting? We hebben namelijk al een hele leuke winkel weten op te bouwen. Mooie kasten waar kleding op maat en soort geordend is, kledingrekken, accessoires, sieraden en vrijwilligers die helpen het allemaal op de rit te krijgen.
Ik voelde even zoveel trots opkomen. Inderdaad hebben wij dit opgebouwd met hulp van donateurs, bestuursleden en vrijwilligers die nog wel iets hadden staan, maar ook de mensen die maandelijks boodschappen, kleding en geld doneren. We hebben toch maar mooi onze eigen broek op weten te houden, zonder subsidie aan te hoeven vragen. Met een beetje creatief denken, niet te bang zijn om te vragen en heel veel hard werken, hebben we het toch maar voor elkaar gekregen. Wij zijn een groeiende stichting dus we gaan heus wel een keer praten met de gemeente, fondsen en andere geldschieters, want dan kunnen we mooi uitbreiden.
Maar nu genoot ik even, met trots voor alle bestuursleden en vrijwilligers en donateurs. Zo trots op de mensen hier in Westerwolde, dat we het kunnen. Dat we de handen ineen hebben geslagen en gewoon maar zijn begonnen. En dat we hebben kunnen laten zien dat het kan, dat een klein particulier initiatief kan uitgroeien tot een stichting en de eerste kledingbank in Westerwolde kon opzetten, en dat we al aardig wat mensen, kinderen en dieren, iedere maand weer kunnen ondersteunen met boodschappen en duurdere artikelen. We kunnen iemand die het niet breed heeft een cadeau voor een verjaardag laten uitzoeken, zodat ze gewoon lekker ongedwongen op verjaardagsvisite kunnen. We kunnen kinderen een extra stukje speelgoed meegeven. We kunnen helpen als er een levensbedreigende situatie is voor een dier. En dat komt allemaal omdat we mensen kennen die bereid zijn een stapje te zetten. En al die kleine stapjes zorgen ervoor dat we grotere stappen konden zetten.
Moet je eens opletten wat er gaat gebeuren als we wel subsidie aan kunnen vragen. Als we ondersteuning krijgen van bedrijven of fondsen kunnen aanspreken. Als we het nu al kunnen, wat gaan we dan allemaal voor elkaar krijgen?
Anita