Iedere maand doen wij ons best om de mensen die zich bij ons hebben aangemeld een boodschappenpakket te geven. Dat is natuurlijk gratis, want de mensen krijgen geen pakket als ze het allemaal zelf kunnen betalen. Wij vragen niet zomaar om inkomstengegevens. Daar krijgen we nog weleens wat opgetrokken wenkbrauwen bij. Snappen we natuurlijk heel goed. We zijn echter niet van gisteren, want met een menselijk praatje kom je vaak een heel eind.
Hoe gaat dat nu met die boodschappen pakketten?
Achter onze boerderij is een afgiftepunt. In de zomer gezellig buiten, nu natuurlijk even binnen. Het kan soms wat krap zijn, maar uiteindelijk gaan er een hoop vriendelijke schapen in een hok. Een gastvrouw of gastheer trekt de mens naar binnen en nog voordat hij of zij een stoel bemachtigd heeft, wordt de oer-Hollandse vraag al gesteld: “Wil je een bakkie koffie?”
Kinderen krijgen ranja en snoep van oma
De jonge garde krijgt natuurlijk geen koffie, maar ranja en daarbij mag een snoepje van oma niet ontbreken. Oma staat voor: onze oudste vrijwilligster. Ze heeft nog geen ophaaldag gemist. Er is altijd wel wat speelgoed, puzzels of boeken waar de kleinsten wat uit kunnen zoeken.
Wegbrengen door vrijwilligers
Sommigen mensen kunnen hun pakket niet ophalen. Ze hebben geen vervoer, mankeren iets of er is iets anders aan de hand. Wij hebben dan van die vriendelijke vrijwilligers die het pakket bij hen afleveren. Eén van onze vrijwilligsters komt bij veel mensen aan huis met een pakket. Daar maak je natuurlijk altijd iemand blij mee. En dat heeft ze ook gemerkt. Wanneer ze de straat inrijdt en haar komst is opgemerkt, komt er al een jongetje aan. Hij heeft een karretje bij zich. Dat karretje heeft hij niet voor niets bij zich. Onze vrijwilligster krijgt tekst en uitleg van de 10 jarige: “Zet de tas maar in de kar hoor. Mama kan de tas niet meer tillen, dus ik help haar.” Als onze vrijwilligster vertederd over hem vertelt, noemt ze hem steevast ‘mijn kleine grote vriend’.
Anita